Rys historyczny:
W 1374 r. Koszyce otrzymały prawa miejskie z nadania Elżbiety Łokietkówny. Należały wówczas do parafii Witów. Według źródeł – w parafii istniał drewniany kościół, będący filialną świątyńką pobliskiej parafii Witów.
Pierwszy drewniany kościół pw. św. Marii Magdaleny – wezwanie przetrwało do czasów obecnych – zbudowany prawdopodobnie równolegle do powstawania miasta, spłonął ok. 1582 r. Odbudowany przed 1595 r., skupiał wokół siebie szkołę i różne bractwa: literackie, św. Anny, szkaplerzne.
W 1665 r. Koszyce zniszczyli Szwedzi, a w latach 1795-1809 – wojska austriackie. Po powstaniu styczniowym miasteczko utraciło prawa miejskie.
Przy kolejnej, czwartej z kolei, także drewnianej świątyni, bp kielecki Wojciech Górski erygował parafię w 1815 r. I ten drewniany kościół także spłonął wraz z okolicznymi budynkami w ogromnym pożarze w 1880 r. Musiał być potężny, skoro było w nim aż 7 ołtarzy.
W latach 1881-1887 staraniem ks. prob. Antoniego Brudkiewicza wzniesiono obecny kościół w Koszycach – murowany, jednonawowy. Był on konsekrowany przez bpa Tomasza Kulińskiego 22 maja1887 r.
Matka Boża Koszycka wśród kościelnych pamiątek
Jej wizerunek znajduje się w głównym ołtarzu. Jest to obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z I poł. XVII w. Maryja wciąż odbiera cześć w swym wizerunku, o czym świadczą wota, zgromadzone w dużej ilości – niestety częściowo zniszczone w pożarach, rozgrabione. Obraz był odnowiony w 1939 r. Na zasuwie znajduje się XIX-wieczny obraz św. Marii Magdaleny, patronki kościoła, klęczącej u stóp Chrystusa.
W ołtarzu bocznym jest cenny gotycko – renesansowy obraz na desce z pierwszej połowy XVI w., przedstawiający scenę zabójstwa św. Stanisława. W prawym ołtarzu jest znacznie młodszy, bo z 1992 r. – obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy (na zasuwie patron rolników św. Izydor). W kaplicy bocznej – ołtarz św. Krzyża, uratowany po pożarze drewnianego kościoła św. Krzyża. Złocone tabernakulum to dar rodzin z USA. Stacje Drogi Krzyżowej w litym drewnie, odznaczające się walorami artystycznymi, wykonał w 1949 r. Wojciech Durek z Kielc.
Oprócz zabytkowych, kunsztownie wykonanych naczyń liturgicznych, jest m.in. relikwiarz św. Krzysztofa (1771 r.) w kształcie ręki, a także ciekawe księgi, np. rytuał z 1756 r., brewiarze, mowy pogrzebowe oraz ornaty, w tym współczesny – podarowany przez Benedykta XVI podczas pielgrzymki do Polski.
Odpust: św. Marii Magdaleny – 22 lipca
