Rycerstwo Niepokolanej – z języka łacińskiego MI – Militia Immaculatae to ruch maryjno-apostolski, założony przez św. Maksymilian Maria Kolbe 16 października 1917 r.
Jeszcze jako kleryk franciszkański przebywając na studiach w Rzymie był zachwycony widokiem Wiecznego Miasta, ziemi przesiąkniętej krwią męczenników, jednocześnie zaś zaniepokojony antykościelnymi nastrojami „czarne marsze’’ i flagi. Pisał wtedy: ”pozwalano sobie(…) na podnoszenie sztandaru, na którym św. Michał Archanioł leżał pod stopami Lucyfera i rozrzucano ulotki głoszące, że na Stolicy Piotrowej zasiądzie sam Lucyfer, a papież mu będzie za Szwajcara’’ (tzn. będzie mu służył). Maksymilian nie mógł znieść takiej obelgi Chrystusa i Jego Kościoła. Poczuł się zdeterminowany do konkretnego przeciwdziałania. Z natchnienia Ducha Bożego i za zgodą przełożonych, razem z sześcioma współbraćmi, trzy dni po objawieniu Matki Bożej w Fatimie, 16.10.1917r. założył pobożny związek i nazwał go MI ( łac. Militia Immaculata – co w tłumaczeniu znaczy Milicja Niepokalanej czyli Rycerstwo Niepokalanej). Rycerstwo kojarzy się z walką, a jest to walka z grzechem, ze złem. Program Rycerstwa św. Maksymilian streścił w haśle: „Zdobyć cały świat dla Jezusa przez Maryję Niepokalaną, by Chrystus królował w duszach wszystkich ludzi”.
Celem Rycerstwa Niepokalanej jest: jak największa chwała Boża przez nawrócenie wszystkich, aby z pomocą Niepokalanej doszli jak najprędzej do uznania Boga i Jego prawa oraz do jedności z Kościołem, i przez uświęcenie wszystkich i każdego z osobna na podobieństwo Niepokalanej. Członkowie Rycerstwa jako główne zadanie stawiają sobie szerzenie królestwa Chrystusowego pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej. Pobudzają wszystkich, duchownych i świeckich, do oddania się Jej na wierną służbę w misji, którą pełni jako Matka Kościoła. Członkowie Stowarzyszenia nazywają się Rycerzami Niepokalanej i już od chwili wstąpienia, oddają się Jej całkowicie za rzecz i własność, prosząc aby ich prowadziła. Każdy Rycerz powinien wyróżniać się takimi cechami jak: szlachetność, pobożność, honor, wierność, hart ducha i odwaga tj. świadectwo życia polegającego na łączności z Niepokalaną, Wszechpośredniczką naszą u Jezusa. Przez wstawiennictwo Niepokalanej Rycerze starają się o nawrócenie grzeszników, zaczynając od siebie. Czynią to każdym środkiem, byle godziwym, na jaki pozwala stan i okoliczności. Modlitwa stanowi prawdziwy oręż Rycerzy Niepokalanej. Zewnętrznym znakiem rozpoznawczym jest noszony na szyi z wielką czcią Cudowny Medalik, jako symbol całkowitego oddania się Niepokalanej.
Św. Maksymilian o celu MI pisał:
- ”Naszym pierwszorzędnym celem jest zawsze nawrócenie i uświęcenie dusz, czyli zdobycie ich dla Niepokalanej, miłość ku wszystkim duszom, nawet masonów i heretyków”.
- „Celem MI jest starać się o nawrócenie grzeszników, niekatolików i uświęcenie wszystkich, czyli miłość ku wszystkim bez względu na różnicę wiary i narodowości, by im przybliżyć szczęście, które daje zbliżenie się do Boga, pierwszego źródła wszelkiego szczęścia; praktyczne umiłowanie Boga, czyli uświęcenie”.
- „Rycerstwo Niepokalanej, to całość życia katolickiego w nowej formie, polegającej na łączności z Niepokalaną, Wszechpośredniczką naszą u Jezusa”.
- „Ostatecznym celem MI jest chwała Boża i to nie tylko większa chwała Boża, ale jak największa”.
- „Cel Rycerstwa Nie pokalanej: podbić dla Niej jak najwięcej dusz, bo gdzie Ona zakróluje, tam wnet umysły jaśnieją, serca oczyszczają się z grzechu, a szczęście prawdziwe, czyste, święte, płynące z Najświętszego Serca Jezusowego zagości”.
Środki MI:
- Odmawiać codziennie akt strzelisty do Niepokalanej: ,,O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy, i za wszystkimi, którzy się do Ciebie nie uciekają, a zwłaszcza za nieprzyjaciółmi Kościoła świętego i poleconymi Tobie”.
- Wykorzystywać dla sprawy Niepokalanej wszystkie środki godziwe, na jakie pozwala stan, warunki i okoliczności. Najskuteczniejsze środki – to modlitwa, pokuta i świadectwo chrześcijańskiego życia.
- Zaleca się rozpowszechnianie Cudownego Medalika Niepokalanej.
Św. Maksymilian pisał o nim:
Znak zewnętrzny wewnętrznego oddania się [Niepokalanej], to Cudowny Medalik…, który Ona sama objawiła [27 listopada 1830 r. w Paryżu św. Katarzynie Laboruré] i nosić poleciła. W sprawie nawrócenia i uświęcenia dusz środkiem może być tylko Boża łaska, a tę modlitwą sprowadzać trzeba. Toteż na pierwszym miejscu pomiędzy środkami widnieje akt strzelisty, który Niepokalana sama podała przy objawieniu Cudownego Medalika: O Maryjo bez grzechu poczęta…”
Warunki MI:
- Oddać się całkowicie Niepokalanej jako narzędzie w Jej macierzyńskich rękach.
- Nosić Cudowny Medalik.
- Wpisać się do księgi Rycerstwa w siedzibie kanonicznie założonej.
Do Polski Rycerstwo Niepokalanej przybyło w 1919 r. wraz z o. Kolbe, (który po zdobyciu dwóch doktoratów na rzymskich uczelniach powrócił do kraju). Rozwój Rycerstwa gwałtownie przyspieszył w 1927 r., kiedy powstał Niepokalanów – do dziś Centrum duchowe MI. Istniejące Rycerstwo Niepokalanej ożywiło ducha religijnego wiernych w Polsce oraz przyczyniało się do podnoszenia moralnej świadomości społeczeństwa. Narzędziem był miesięcznik „Rycerz Niepokalanej”. Siłę dawała Niepokalana. Ona działała przez oddanych Jej rycerzy i tak działa po dziś dzień. Obecnie Rycerstwo istnieje w 50 krajach, liczy ponad 4 miliony osób, w tym 2 miliony w Polsce.
